#330. Spowiedź Nikosia zza grobu - Tadeusz Batyr

Nikodem Skotarczak, ps. Nikoś to barwna i dość charakterystyczna postać, która jeszcze za życia stała się pewnego rodzaju legendą w przestępczym środowisku. Dużo mówiło się o jego zdolnościach i szybkim awansie w gangsterskiej hierarchii, jednak żaden z dziennikarzy śledczych nie zdecydował się na opisanie jego barwnego życia, aż wreszcie – na dwadzieścia lat po śmierci Nikosia – zrobił to Tadeusz Batyr, który był całe życie związany z Trójmiastem, któremu przygląda się z wielu różnych perspektyw.

„Nikoś” to uosobienie świata przestępczego PRL-u, który w przeciwieństwie do III RP oczekiwał od fachowych przestępców kreatywności, a nie brutalności. „Nikoś” to nie tylko przestępca, ale także celebryta, biznesmen, hojny przyjaciel i dobry ojciec – fundator kilku dobrze prosperujących do dziś biznesów. Jako że został zastrzelony w kwietniu 1998 roku przez nieustalonych do dziś sprawców, nigdy nie opowiedział światu o swojej drodze do „legendy”.

Przy pierwszym starciu z książką Batyra myślałam, że jest on dziennikarzem śledczym albo chociaż kimś, kto ma doświadczenie w kreowaniu tego typu książek, jednak w miarę czytania i przechodzenia przez kolejne rozdziały, nieuporządkowany i dość chaotyczny styl dał mi do myślenia. O autorze nie mogłam znaleźć żadnych informacji poza tymi, które udostępnił wydawca, a z nich wynika, że Spowiedź Nikosia to pierwsza jego książka.

Pomarudzę trochę na bałagan, który panował w książce i który mi osobiście przeszkadzał – za dużo wszystkiego na raz przy jednoczesnej ograniczonej ilości informacji konkretnie o Nikosiu. Spodziewałam się książki skupiającej się tylko na postaci Skotarczaka, a tymczasem dostałam jeszcze całkiem sporo informacji pobocznych – niby związanych z tematem, bo trochę o sytuacji Trójmiasta, trochę o osobach przewijających się w życiu Nikosia, ale nie koniecznie mnie interesujących. Myślałam też, że będzie to typowy reportaż, w którym autor przedstawi suche fakty z życia Nikosia, ale pojawiło się sporo przypuszczeń i niedopowiedzeń. Jednak mimo tych kilku mankamentów to i tak jedyna książka tak dokładnie opisująca życie i działalność gangsterską Nikosia – bohatera wielu mafijnych legend poznajemy już jako ucznia i kolegę, z czasem dochodząc do tego jakim był mężem i oczywiście gangsterem. Z historii opisanej przez Batyra dowiadujemy się jak kształtowało się życie młodego Nikodema i co sprawiło, że zszedł na mafijną drogę, czego doświadczał jako dorosły i szanowany obywatel Trójmiasta, i oczywiście jak skończył.

Myślę, że dużą zaletą tej książki jest to, że Skotarczak, z dość oczywistych względów, nie brał udziału w spisywaniu tej historii i mimo wszystko w treści nie wyczuwałam fragmentów, które miałyby charakter jedynie podbudowania samooceny tej mafijnej sławy (co w książkach innych byłych i nadal żyjących gangsterów często się pojawia). Ciekawostkami przewijającymi się w tej książce są zdjęcia, przedstawiające samego Skotarczaka, ale również osoby z jego najbliższego grona, oraz zapisy rozmów telefonicznych, które podkręcają wiarygodność opisywanych fragmentów.

Mam wrażenie, że gdyby Nikoś żył jeszcze w aktualnych czasach byłby jednym z gangsterów celebrytów tym bardziej, że jeszcze za życia miał wyraźną potrzebę bycia zauważonym i zakładam, że sam już dawno napisałby swoją biografię. Książka Batyra nie jest zła, ale nie jest też wybitną i porywającą lekturą. Fanom mafijnych tematów polecam, zawsze to inny punkt widzenia, kilka nowych informacji, ale reszta nie ma czego szukać w tej książce.

Tytuł: Spowiedź Nikosia zza grobu

Autor: Tadeusz Batyr

Wydawnictwo: Zona zero

Liczba stron: 296

Data wydania: 19 marca 2018

Cena katalogowa: 39,90 zł

Moja ocena: 5/10