NIENAWIDZĘ BIBLIOTEK 😠😠

Nie lubię, kiedy jakiekolwiek produkty, które kupuję, dostaję czy nawet mam w swoich zapasach noszą ślady użytkowania – mam na myśli obdarte czy pogniecione opakowania, zgięcia i zagięcia, które ciężko przywrócić do pierwotnego stanu, bo i tak zostanie po nich ślad, ale zdecydowanie najbardziej nie lubię obcych zapachów. Ze wszystkich zmysłów zdecydowanie najlepiej rozwinął mi się węch, co zresztą przejawiało się już od najmłodszych lat i nie jednokrotnie przynosiło wstyd i zażenowanie moim rodzicom. Jeszcze jako siuśmajtek miałam taki zwyczaj, że zanim gdzieś usiadłam obwąchiwałam „teren”. Jak coś mi nie pasowało mówiłam, że tam nie siadam i szłam do mamy czy taty na kolana. Wśród najbliższej rodziny nie było to wielkim problemem, ale gdzieś u dalszych znajomych zaczynało robić się niezręcznie. Podobnie miałam z odrazą do czosnku i cebuli – już jako nastoletnia pannica odmawiałam spożywania tych produktów, gdy tylko gdzieś je wyczułam w powietrzu. Śmiesznie robiło się gdy miałam katar, zawalony cały nos i brak najmniejszej możliwości powąchania czegokolwiek, a rodzice wrzucali garściami do obiadków moje znienawidzone produkty, a ja ich nie wyczuwałam.

Po takim krótkim historycznym wstępie mogę śmiało przejść do tego, co powstrzymuje mnie przed sięgnięciem po książkę z biblioteki i przy okazji pojawieniu się w takim przybytku.

ZAPACH ZGNILIZNY I STARYCH SKARPET

W żadnej bibliotece nie byłam od co najmniej siedmiu lat, więc może ten straszliwy swąd, zresztą charakterystyczny dla każdej takiej placówki, się już zdążył zmienić, ale mi nie będzie dane tego zweryfikować.

Nie dość, że sam ten przybytek capi, to jeszcze każda z tych książek, które na półkach się wylegują, zalatuje smrodkiem na kilometr. Zdecydowanie ten zapach kojarzy mi się z wilgocią – ze starymi, mokrymi szmatami. Nie jestem w stanie o nich myśleć, a co dopiero brać je w ręce i przechowywać we własnym domu.

IDEALNE PODŁOŻE DLA BAKTERII

Nie chciałabym wiedzieć ile bakterii przesiaduje na takich macanych przez prawie cały przekrój społeczeństwa książkach. Z biologicznego punkty widzenia to trochę jak taka loteria, bo nigdy nie wiadomo co można tam spotkać i co można sprowadzić na swoje ciało.

A NA OBIAD BYŁO…

Książki nie Twoje to i do końca dbać o nie nie trzeba – tu coś skapnie, tam się coś rozleje, herbata się odbije, ale to nic. Kto by się tym martwił. A no ja się martwię, a właściwie martwiłam, bo takie nieestetyczne książki, z których poza samą fabułą, którą zgotował nam autor, dowiaduję się co babcia Krysia upichciła na obiad, śniadanie, czy inny podwieczorek.

ZŁOŻĘ STRONĘ NA PÓŁ

Nie ma żadnej zakładki pod ręką? Dosłownie niczego? No to zegnę róg strony, albo lepiej – zegnę całą stronę na pół. Litości! To jest chyba najgorsza rzecz jaką można zrobić książce…

TROCHĘ SIĘ ZUŻYŁO

Pamiętam jeszcze książki, które okładane były w takie błyszczące, przezroczyste okładki, które po jakimś czasie robiły się matowe, zużyte. Książkom odpadały okładki, nie wspominając o latających stronach i zginających się grzbietach. Książki lubię najbardziej w formie nie zużytej, nie zmacanej, nie zniszczonej.

ODDAWAJ JUŻ KSIĄŻKĘ

Wszelkie czasowe limity jakoś mi nie pasowały, zawsze o nich zapominałam, a później musiałam płacić kary za przetrzymywanie zakładnika. Lubię mieć książkę, lubię się nią porządnie nacieszyć, nagłaskać i naprzytulać. Dlaczego ktoś ma mi z tej okazji wyliczać jakiś czas, skoro książka i tak prawdopodobnie będzie leżeć na półce i przez dłuższy czas jeszcze nikt na nią nie spojrzy, a tym bardziej po nią nie sięgnie.

Oczywiście liczę się z tym, że są ludzie, którzy biblioteki uwielbiają – a jeżeli tacy się tu pojawią, to nie czujcie się przeze mnie atakowani. Wyrażam tylko własną opinię, a Wasze zdanie odnośnie takich miejsc i używanych książek może być zupełnie inne :)

Koniecznie podzielcie się ze mną informacją jak jest z Wami – czy lubicie czy raczej stronicie od bibliotek?