#112. Mroczny krąg - Krzysztof Zajas

Tytuł: Mroczny krąg

Autor: Krzysztof A. Zajas

Wydawnictwo: Sonia Draga

Liczba stron: 752

Data wydania: 22 kwietnia 2015

Cena katalogowa: 32,00 zł

Ludzie w nienawiści / Mroczny krąg / Z otchłani

Mroczny krąg to drugi tom trylogii grobiańskiej autorstwa Krzysztofa Zajasa. Oba tomy są ściśle ze sobą powiązane – zarówno samą fabułą, jak i duże znaczenie odgrywają tu sytuacje życiowe poszczególnych bohaterów – także czytanie tomów w narzuconej kolejności będzie dużo lepszym rozwiązaniem.

Po jesiennych pościgach i ostatecznym zakończeniu śledztwa, wykończony psychicznie Krzycki poddał się swoim słabościom i wrócił do nałogu, co również było przyczyną umieszczenia go na oddziale zamkniętym szpitala psychiatrycznego. Wychodząc obiecywał sobie, że do policji już nie wróci, ale po pojawieniu się kolejnej serii dziwnych i tragicznych morderstw zdecydował się na zajęcie się tym śledztwem. 

O fenomenalnym stylu autora pisałam już przy okazji recenzji pierwszego tomu – Ludzie w nienawiści (klik) – gdzie pozwoliłam sobie porównać go do Miłoszewskiego (którego kryminały bardzo lubię, więc to oczywiście miał być komplement). Po przeczytaniu drugiego tomu trylogii Zajasa zdecydowanie nie mogę wyjść z podziwu dla fabuły, bohaterów, wizji i pomysłu, stylu i nawet samej oprawy graficznej tomów. Wyobrażam sobie ile czasu autor musiał poświęcić, żeby stworzyć tak dopracowaną serię – przypomnę, że wydarzenia w poszczególnych tomach są ściśle ze sobą powiązane, więc bardzo dużo wysiłku musiało to kosztować Zajasa, aby wykreować je w taki sposób, żeby nie zanudzały czytelnika, a wręcz przeciwnie – jeszcze bardziej go intrygowały. Ta seria jest zdecydowanie jest najlepszą serią wszech czasów, a za zabranie się za trzeci tom przekładam w nieskończoność, bo najzwyczajniej w świecie jest mi smutno, że to już będzie koniec.

Wątek kryminalny tej części urozmaicony został wątkiem religijnym – morderstwa mają związek z dziwnym obrzędem, którego rozszyfrowanie doprowadza Krzyckiego do rozwiązania kilku zagadek.

Większość postaci, z którymi czytelnik spotyka się w Mrocznym kręgu są osobami poznanymi już w poprzednim tomie trylogii. Najważniejszymi bohaterami są, niezmiennie, komisarz Andrzej Krzycki i Lucek Bałyś – dwóch partnerów prowadzących wspólnie kolejne śledztwo, których łączy coraz większa przyjaźń. Przy tej części odniosłam wrażenie, że autor z tomu na tom buduje uczucia pojawiające się między poszczególnymi bohaterami – po dialogach Krzyckiego i Bałysia widać, że ich znajomość przeniosła się na inny poziom i teraz faktycznie rozmawiają ze sobą jak dwaj przyjaciele.

Ważne jest też to, że postacie zostały przedstawione w rzeczywisty sposób – nie mają nadprzyrodzonych mocy, a w czasie śledztwa sami też odnoszą rany, które dopiero z czasem się zabliźniają, ale widać też, że poza fizycznością borykają się z problemami natury psychicznej. 

Moja miłość do Krzyckiego rośnie z tomu na tom, przy okazji tego drugiego do mojego serca wkradł się też Lucek Bałyś. Mam ogromny problem i dylemat, bo wcale nie chcę się z nimi rozstawać, a przede mną już tylko ostatni tom trylogii – czytać czy nie czytać? – oto jest pytanie. Smutno, smutno i jeszcze raz smutno. Apeluję do autora, żeby nie pozbywał się tych bohaterów po trzech tomach, może da się ich jeszcze gdzieś jakoś wykorzystać.

A kto nie przeczyta tej serii ten gapa.