#215. Mleko i miód - Rupi Kaur [przedpremierowo]

Tytuł: Mleko i miód

Tytuł oryginału: Milk and honey

Autor: Rupi Kaur

Wydawnictwo: Otwarte

Liczba stron: 204

Data wydania: 1 marca 2017

Cena katalogowa: 32,90 zł

Mleko i miód to pozycja, o której było i nadal jest głośno na zagranicznym książkowym Instagramie. Przez długi czas zastanawiałam się nad zakupem tomiku w wersji anglojęzycznej, bo wszystkie pozytywne komentarze mnie niesamowicie intrygowały, ale że nigdy z poezją nie było mi po drodze, to przekładałam zakupy na „potem”. Pobieżnie przeglądając opinie czytelników zauważyłam pojawiającą się tendencję – ten tomik albo się kocha, albo się go nienawidzi, a że przeważnie w takich przypadkach okazuje się, że dane pozycje mi nie podchodzą, byłam jeszcze bardziej zainteresowana tym tytułem. A wreszcie trafiła do mnie przedpremierowo, dzięki Wydawnictwu Otwarte.

Mleko i miód to historia o miłości i kobiecości, która w brutalny sposób została zestawiona z negatywnymi uczuciami, z przemocą i stratą. To słodko-gorzka historia kobiecych doświadczeń, z których wydobyta została esencja negatywnych emocji ledwie ocierająca się o pozytywną stronę życia. Opowieści podzielone na cztery segmenty – cierpienie, kochanie, zrywanie, gojenie – które stanowią opis innych przeżyć, są zbiorem innych uczuć, ale ostatecznie zostają sprowadzone do rozdzierającego serca bólu.

To zadziwiające, że tak krótka pozycja okazała się tak dobitna i życiowo przerażająca, że powodowała u mnie gęsią skórkę. Jej poetycka forma i wykorzystanie jedynie prostych sentencji budowanych na zasadzie zestawienia najbardziej dobitnych emocjonalnie słów powoduje, że treść staje się jeszcze bardziej poruszająca. Z jednej strony można odnieść wrażenie, że zestawienie słów jest zupełnie przypadkowe, nieprzemyślane, bo momentami brakuje związku między poszczególnymi wierszami, ale z drugiej ten chaos, wszelkie niedopowiedzenia i impulsywność jeszcze bardziej budują nastrojowość. Odnoszę wrażenie, że to właśnie w nich kryje się największa moc emocjonalna.

Tomik pochłonęłam w godzinę i z wielkim bólem serca się z nim rozstawałam, ale po dwóch dniach do niego wróciłam, bo nie wytrzymałam. To pierwsza z książek, która zrobiła na mnie tak ogromne pozytywne wrażenie, do której cały czas mam ochotę wracać. Z czystym sumieniem będę ją polecać każdemu – i tym, którzy z poezją nie mają wiele wspólnego, ale też tym, którzy są w niej szaleńczo zakochani. Prostota tej opowieści zdecydowanie mnie kupiła.

Zdjęcie zamieszczone przez użytkownika ᴘᴀᴜʟᴀ ⭐ (@ruderecenzuje) 5 Lut, 2017 o 3:26 PST