#103. Love, Rosie - Cecelia Ahern

Love, Rosie to wzruszająca opowieść o tych bardziej i mniej przyjemnych aspektach naszego codziennego życia przedstawiona na przykładzie Alexa i Rosie – dwójki przyjaciół, którzy nie odstępowali siebie na krok już od piątego roku życia. Początkowo, jako dzieci, wiedli cudowne – bajkowe wręcz – życie, spędzając wspólnie masę czasu na zabawach. Aż do czasu, kiedy Alex zmuszony jest opuścić Irlandię i przeprowadzić się do Ameryki. W miarę postępu lat zarówno życie Rosie, jak i Alexa, coraz bardziej zaczynają się komplikować, a przecież nikt ich nie ostrzegał, że dorosłość może być taka męcząca.

To pierwsza książka Ahern, na którą się zdecydowałam i już wiem, że na tym się nie skończy. Autorka, jak nikt inny, potrafi kreować tak niesamowite historie, że nawet mi się to nie śniło – w życiu nie przypuszczałam, że zakocham się w tej pozycji. Love, Rosie jest przykładem powieści epistolarnej, której cechą charakterystyczną jest to, że fabuła książki zbudowana jest jedynie z listów – przeplatają się treści pocztówek, wiadomości na czacie, smsy czy maile. Myślę, że jest to element, który nadaje powieści niezwykłości i specyficzności.

Poza samą formą książki, autorka zachwyca czytelnika nieprzeciętnością fabuły, w której nie ukazuje cukierkowego i cudownego świata, a wręcz przeciwnie – skupia się na uwydatnieniu ironii losu i często napotykanych przykrych doświadczeń. Bohaterowie, którzy zmierzyli się z trudnościami poszczególnych życiowych epizodów, wydawali się pasować idealnie do powieści i nie można było ich nie pokochać. Rosie i Alex, którzy wyobrażali sobie, że spędzą całe swoje życie razem, jako najlepsi przyjaciele, zostali postawieni przed bardzo trudnym wyzwaniem – rozłąka stanowi najważniejszy egzamin każdego związku (bez względu na to, czy jest to miłość czy przyjaźń). Obydwoje zostali obdarzeni na tyle silnymi charakterami, żeby radzić sobie z każdą przeciwnością losu, którą napotykali na swojej drodze. Życie Alexa przebiegało bardziej pomyślnie niż Rosie – udało mu się osiągnąć to, czego już od dzieciństwa pragnął, co nie znaczy, że nie napotykał problemów na swojej drodze.

Urozmaiceniem i uzupełnieniem postaci pierwszoplanowych, są odpowiednio dopasowane postacie drugoplanowe – rodzina, najbliżsi przyjaciele i pojedyncze przypadkowe jednostki napotykane między kolejnymi epizodami.

 

To najbardziej urzekająca książkowa historia,  wśród tych, które do tej pory miałam okazję czytać –
nieporównywalna, niebanalna. Wycisnęła ze mnie wszystkie możliwe, najgłębiej poukrywane uczucia i obawy. Piękna powieść o specyficzności przemijającego życia, które nie zawsze usłane jest różami. Opowieść o strachu, obawach, sile miłości i przyjaźni, o dążeniu do celu i nie poddawaniu się bez względu na to, jak jest źle. Ktoś może pomyśleć, że to banalna historia, w którą zostały wplecione losy jakiś dzieciaków, ale to chyba właśnie jest najważniejszym elementem tej książki – jest taka banalna, bo wydaje się nam tak rzeczywista i możliwa.

Zazdroszczę bohaterom – Alexowi i Rosie – takiej przyjaźni.

Książkę polecam każdemu! Jeżeli oglądaliście już film to nic, książka znacznie się od niego różni.

Jest to idealna pozycja dla wszystkich kobiet – bez względu na wiek, a zakładam, że Panowie też mogą zakochać się w historii, którą stworzyła Ahern. 

Love, Rosie to cudowna książka ❤ nie mogę się od niej oderwać! @wydawnictwomuza __________ #wydawnictwomuza #wydawnictwoakurat #loverosie #ceceliaahern

Zdjęcie zamieszczone przez użytkownika Paula 🎀 (@ruderecenzuje) 10 Mar, 2016 o 9:18 PST